Misericordias Domini
In aeternum cantabo
Twe miłosierdzie, Panie mój
po wiek wieków sławić chcę
W II tygodniu Okresu Wielkanocnego wielbiąc nieskończone Boże Miłosierdzie
w sobotę 9 kwietnia 2016 r. członkowie i sympatycy Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana” z Włocławka przeżywali 16-ty już raz Dzień Skupienia. Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia Św. Wincentego a’ Paulo w Wieńcu Zdroju już od kilku lat z wielką radością przyjmują nas w swoje progi. A miejsce to, to mistyczna oaza skupienia i szczególnej modlitwy. Tutaj odkryliśmy bogactwo Bożego Miłosierdzia, nieskończonej Jego dobroci, które promieniuje na drugiego człowieka.
A cisza przestrzeni leśnych pozwoliła nam wyraźniej usłyszeć głos miłosiernego Boga. Zwłaszcza dzisiaj w tych niespokojnych czasach trudno nam się wyciszyć, oderwać od świata i jego zgiełku, ograniczyć swoje przywiązania materialne i emocjonalne. Bo to wymaga wielkiego samozaparcia. Zatem, położyliśmy swoje serca na ołtarzu i poprosiliśmy Ducha Świętego, aby nas przygotował i sprawił, że nasze serca będą chciały Go słuchać i przyjmować jego miłość. Przewodnicząca naszego Oddziału Cecylia Pejas powitała ks. Pawła Skowrona wikariusza parafii Katedralnej, który po raz pierwszy uczestniczył w naszym Dniu Skupienia w zastępstwie naszego asystenta kościelnego ks. Michała Krygiera proboszcza parafii Wniebowzięcia NMP we Włocławku. Nie zabrakło z nami również Dyrektora Okręgu Toruńskiego Piotra Hoffmanna przeżywającego z naszą wspólnotą czas nieskończonej szczodrości miłosierdzia. Papież Franciszek ogłosił w Kościele katolickim Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia Bożego. A my przeżywając Dzień Skupienia u sióstr Miłosierdzia nie nazywamy tego przypadkiem bo do tej kaplicy i do tego Zgromadzenia Sióstr Szarytek zaprosił nas sam Jezus!. O godz. 10-ej w kaplicy Zgromadzenia Sióstr wyśpiewaliśmy Godzinki o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny. Nabożeństwo to jest emanacją Biblii obfitującej w teologiczne obrazy i zapowiedzi mówiące o roli Najświętszej Maryi Panny w historii zbawienia. Śpiewanie Godzinek przed Mszą św. nazwano perłą katolickiej mariologii. A dla nas stało się tradycją ze względu na porę dnia, tj. ranek, dlatego nazywamy Maryję Gwiazdą porankową.
Po odśpiewaniu Godzinek wsłuchaliśmy się w konferencję ks. Pawła na temat „Sakrament pokuty i pojednania a Miłosierdzie Boże”. Kapłan zwrócił szczególną uwagę na realizację założeń Roku Miłosierdzia i że Jezus ustanowił sakrament pokuty, a kapłanów szafarzami łaski przebaczenia. Choć czasem kapłani potrafią głęboko zranić w tym sakramencie i zranienia te są długotrwałe i bardzo bolesne to św. Siostra Faustyna pisała w Dzienniczku, że żal jej dusz, które trafiają na niedoświadczonych spowiedników.
Może warto znaleźć sobie stałego spowiednika, zaufanego kapłana, by nie pojawiała się psychologiczna bariera, która może nas zniechęcić do szczerej spowiedzi lub odejścia od kratek konfesjonału. Bo konfesjonał to źródło miłosierdzia i piękne nawrócenie. O świętych spowiedników, kierowników duchowych winniśmy się modlić. Dziś jest na nich wielkie zapotrzebowanie. W dalszym rozważaniu nawiązał do metanoi czyli wewnętrznej przemiany, która jest dziełem Ducha Świętego, z którym powinnyśmy współpracować przez osobistą pracę nad sobą, nad swym charakterem i sumieniem, co jest konsekwencją zawierzenia Bogu i całkowitego podporządkowania Mu swego życia. W dalszych rozważaniach polecił do przeczytania książkę Jana Grzegorczyka pt.’’ Dziurawy kajak i Boże Miłosierdzie’’. Książka pełna cudów! Można ją nazwać „sumą miłosierdzia”. Bo każda dusza to inny świat- przedstawia przede wszystkim św. Faustynę, jej osobistą, mistyczną przygodę z Bożym miłosierdziem, a także jej dramatyczne zmagania z ludzką małością, i z cierpieniem.
A „Dziurawy kajak”- to opowieść o dzieciach marnotrawnych, które przeszły przez rozmaite życiowe pustynie i ruiny, by dotrzeć do „ziemi obiecanej”- do źródła miłosierdzia. Nawiązując do życia św. Siostry Faustyny zachęcił nas do odwiedzenia Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Myśliborzu, z którego to aktu erekcyjnego: „Kościół i klasztor, wymienione w proroczej wizji bł. Siostry Faustyny i opisane w Dzienniczku wydają się być miejscem wskazanym przez Opatrzność dla szczególnej czci Miłosierdzia Bożego i oparciem dla Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego”. Znajdujący się przy Sanktuarium klasztor jest domem macierzystym Zgromadzenia Sióstr Jezusa Miłosiernego, które przebywają tu od 27 lipca 1947. Zapatrzony kapłan w wizerunek Jezusa miłosiernego i świętą siostrę Faustynę powiedział na koniec ,że jest „darem Boga dla naszych czasów”, wielką mistyczką , mistrzynią życia duchowego dla każdego z nas .
Podążając śladami Św. Faustyny Dyrektor Piotr Hoffmann podzielił się z nami wrażeniami z odbytej Pielgrzymki do Wilna. Tam została przekazana na jego ręce świeca symbolizująca Rok Miłosierdzia oraz obraz Jezusa Miłosiernego, który peregrynować będzie po poszczególnych Oddziałach naszego Okręgu.
Każdy z nas przybył tutaj z bagażem różnych spraw i problemów dnia codziennego, by spotkać wielkiego, niezawodnego Przyjaciela – Jezusa i nie lękając się, otworzyć przed Nim swoje serce podczas Adoracji Najświętszego Sakramentu. W wewnętrznym skupieniu i miłości bliźniego zanurzyliśmy się w morzu Bożego Miłosierdzia jakim jest Dzienniczek Św. Siostry Faustyny . Wielbiliśmy Boga w nas i przez nas w naszej wspólnocie.
Czas wypełniony adoracją, śpiewem, milczeniem, wielbieniem Jezusa uzdrowił nas. „Panie dałeś nam łaskę skupienia się na Tobie. Niech nasze serca będą wyciszone . Daj nam łaskę modlenia się w pokoju, aby ta modlitwa przemieniała nas wewnętrznie.” Taką piękną praktykę uwielbienia i wynagrodzenia Najświętszemu Sercu Pana Jezusa, które tak bardzo tęskni za naszymi sercami abyśmy adorowali Go i dostrzegali zaszczepiła w nas Cecylia i obudziła w nas pragnienie mówienia Jezusowi Jestem Twój(a) i naśladuję Cię w moim życiu . Kulminacją naszego Dnia Skupienia była Eucharystia. W krótkiej homilii ks. Paweł odniósł się do fragmentu ewangelii wg św. Jana „To ja jestem ,nie bójcie się” . Zachęcał nas, abyśmy odnowili w sobie zawierzenie siebie Panu Jezusowi, powiedzieli tak Panie wierzymy, ufamy i polecamy się Twojej Mocy i Miłości. Choć zjawił się niespodziewanie pośród ciemności i burzy – potraktujmy jako łagodną perswazję, że On nie zostawi swoich uczniów samych; przeciwnie, stale ogarnia ich swoją troską. Swoim zjawieniem się Jezus zapewnia nas, że nigdy nie będziemy walczyć samotnie, i że On zawsze poda nam pomocną dłoń; ocali nas od burz i zagrożeń. Z sentymentem wspomniał swój dzień, kiedy jako diakon ślubował swojemu biskupowi, posłuszeństwo, celibat oraz obowiązek głoszenia ewangelii Chrystusa. Cytując słowa z Dziejów Apostolskich – I czytanie ” My zaś oddamy się wyłącznie modlitwie i posłudze słowa” powiedział, że jeśli kapłan przestanie być diakonem to odchodzi od Chrystusa . A na koniec prosił o wysłuchanie pieśni o Chrystusie i jego matce Maryi „ Kiedyś słyszałem ,dziś to wiem”.
Po Eucharystii Siostry Szarytki poczęstowały nas bardzo smacznym obiadem, była też herbata, kawa i ciasto. W czasie wolnym zwiedzaliśmy uzdrowisko Wieniec Zdrój – pokryte rozległym kompleksem lasów, oddalone od Włocławka o około 4 km. A przede wszystkim nowo powstały kompleks sanatoryjny. O godz. 15-ej odmówiliśmy Koronkę do Bożego Miłosierdzia w Kościele Rektoralnym pw. Miłosierdzia Bożego w Wieńcu Zdroju. Został on ufundowany przez ks. prałata Bogumiła Lewandowskiego i Diecezję Włocławską, zbudowany staraniem ks. prałata Lesława Witczaka, poświęcony w Niedzielę Miłosierdzia Bożego 19 kwietnia 2009 r. przez Wiesława Alojzego Meringa, Biskupa Włocławskiego. Czas skupienia dobiegł końca. Bardzo dziękujemy wszystkim członkom i sympatykom „Civitas Christiana”, dzięki którym mógł się ten Dzień odbyć, a przede wszystkim za tak liczne przybycie (było nas 50 osób). Dziękujemy Panu Piotrowi Hoffmannowi, dyrektorowi Oddziału Okręgowemu „Civitas Christiana” w Toruniu. Podziękowanie kierujemy również Mariannie Długosz za wielkie serce i pomoc w zorganizowaniu kolejny już raz Dnia Skupienia w Wieńcu Zdroju u Sióstr Szarytek.
Radujemy się, że mogliśmy poświęcić ten dzień na osobiste wyciszenie, modlitewne skupienie i wysłuchanie nauk ks. Pawła. Wspólnie dziękowaliśmy za kolejny rok działalności oddziału włocławskiego prosząc o pomyślność w kolejnych latach.
Ewa Palińska